ثروت من قابل شمارش نیست  کشوری دارم سرشار از منا بع  نیرو که در آن همه چیز سازمان دهی شد ه.هر چیز سر جای خودش قرار دارد .در گوشه گوشه آن آیینه ای تمام نماست که هر حرکت وهر گونه رفتار را منعکس میکند کسی نمیتواند در آن پنهان کاری کند چون شعاع نور بر آن میتابد واو را رسوا میکند .من ثروتمند ترین فردم گنج قنا عت دولتی بی پایان است نه مال حرام میخورم ونه چشم طمع به مال دیگران دارم ونه زمین به نا حقی را از کسی گرفتم ونه با حقه وکلک رانت خواری کردم هزار دروغ کلک زدم تا به نا حقی برسم .نه بار خود بر دوش کسی گذاشتم نه ظلمی روا داشتم  نه کینه ای در دل پروردم من ثر وتم را به فرزندانم بخشیدم به یکی از آنان اخلاق نیک وبه دیگری دانش دین و دیگری حتی ارثیه مادریم را به برادرم بخشیدم و ارثیه پدریم بدستم نرسید اما با این حال ثروتمندم واز ثروت خود که همانا عمر عزیز من است برای کمک به انسانها در جهت رضای خدا میکوشم وتا زمانی که هستم کوتاهی نخواهم کرد ومیدانم این تنها ثروتی است که تمام نا شدنی است گاهی میگویند چقدر فلانی دارد فداکاری میکند فکر خودش نیست خودش را خسته میکند من به آنان میگویم شما دارید خودتان را فرسوده وخسته میکنید که مالهای حرام را با حرص وطمع جمع میکنید وحقیقتا نمیخورید از گلویتان پایین نرفته دچار نیستی ونابودی ورسوایی میشوید وبلا خر یک جایی در زند گیتان آب وا میکند وخود دیده اید بهتر است خودتان را فریب ندهید آن شعاع نور بر میتابد زشتی وپلیدی شما را بر ملا میکند آنوقت بد تر از همه اگر قیامت باشد که هست چه جوابی دارید

اما من در هوایی نفس میکشم که مال خود من است غذایی را وآبی را مینوشم که حاصل کار من است ودر خانه ای زندگی میکنم که با رنج زحمت سا خته ام ودر آن مشغول کار وتلاش تربیت تعلیم وعبادت تلاوت قرآنم من ثروتمندم چون به هیچکس تا کنون ابراز نیاز نکرده ام من در خانه خود آسو ده خاطرم وکسی در خانه دل من جای دارد که شعاع نورش عالم را روشن کرده وآن نور محبت خداست

                                                                                                                           شیدای اصفهانی